​Deze keer spreek ik over de stelselmatige onderschatting van selectie-noodzaak door het UWV. Hier ligt de daadwerkelijke beknotting bij selectie bij reorganisatie, maar die zit voor velen in onvermoede hoek: wat uit selectie-technisch oogpunt een hobbel van formaat is, wordt vaak niet zo ervaren, omdat men functiewaarderingssystemen blind gelooft. Laatste systemen kregen bij UWV, bij de rechtbank, maar ook bij de personeelsafdelingen een veel te prominente plaats.

​

Deze heilige koe krijgt in deze aflevering flinke klappen.

​

Want wees nu eens realistisch: betekent in een nieuwe functie hetzelfde salaris houden, automatisch dat er geen andere eisen aan een kandidaat gesteld worden in die nieuwe functie? Voor je het weet vindt het UWV van wel, maar stelt je functie ondertussen andere, zwaardere eisen, maar mag jij niet selecteren. Dat legt een zware hypotheek op het welslagen van de organisatie. Hier moet je het spel naar de regelen der kunst spelen, en deze bureaucratische horde dus nemen. Dat moet soms zelfs met een beroepszaak bij de rechter.